Keyrði sjálfa mig í jarðaför í dag, fyrsti vinur minn sem missir foreldri og maður fylgir til grafar. Afskaplega falleg athöfn og veit ég að hún hefði verið þakklát fyrir alla þá sem mættu í dag til að votta henni virðingu sína og kveðja. Margir áttu virkilega erfitt en virtist sem erfðadrykkjan tæki af sorgina og allir búnir að kveðja. Mikið dásamað hana enda stórkostleg kona.

Ég er ekki mjög trúuð enda leiðist mér oft í kirkjum, vegna lofdýrðarinnar um Jesúm Krist o.s.frv. Hvers vegna þegar verið er að kveðja fjölskyldumeðlim og vin þarf að eyða svona miklum tíma í að dásama Krist og Guð? Ég sem dæmi trúi ekki á Adam og Evu, þó ég kenni barninu mínu annað, ég ræði Adam og Evu fyrir hana og hún hefur kunnað Faðirvorið síðan hún var 2. ára - besta listaverk sem ég á og þarf alltaf að hafa kringum mig er 100 ára gömul mynd af Jesú í bátnum. Ég er hugfangin af krossum og því sem þeir standa fyrir - kærleikurinn t.d.

Ég hef haldið reiðiræður yfir vinkvennum frænku minnar sem tilheyra Fíladelfíu vegna orða sem þær létu útúr sér um börnin sín og hvernig þær grátbáðu Jesúm Krist að fyrirgefa sér fyrir að hafa sofið hjá fyrir brúðkaup og allt eftir því.. Hverskonar foreldri biður fyrirgefningar á því að hafa skapað líf? Óskar einhverja "æðri veru" um fyrirgefningu fyrir að hafa fætt þetta yndislega barn? Það er alltaf ástæða fyrir því að líf verða til, það var ekki ég sem ákvað að dóttir mín skyldi verða til, henni var ætlað að koma..

Finnst of oft sem að fólk skelli allri ábyrgðinni á Jesú eða Guð, þú ert ábyrgur fyrir þínu eigin lífi.. og gigt, misnotkun og barsmíðar hafa ekki kennt mér neitt annað en að ég er minn eigin gæfusmiður og að forðast skapheita menn.

Fékk hér slóðann af blautum hundaskít inná gólfið hjá mér rétt í þessu, því má þakka yndislegri rigningunni og kjánanum sem hljóp í hann volgan og fínan og beint inn aftur (leiðinleg rigningin) MMmmmm sem betur fer kann ég að skúra.

Annars var rosalega gott að geta kveikt bara á kaffikönnunni í morgun, enda hresstist ég verulega við það:P var svo hrikalega þreytt og aum eitthvað og bætti úr með að skella forstofuskápshurðinni beint á löngutöng miðja, nú er ég blá og marin og svona fallega bólgin. Suma morgna er maður bara sérstaklega vakandi fyrir að færa sig er þarf, ekki ég greinilega. Nóttin var eitthvað hálf erfið hjá mér þrátt fyrir að hafa farið í sturtu, skipt á rúminu og sofnað með hitapokann á bakinu, samt var ég eins og aumingji þegar ég vaknaði í nótt.. pfffffffft heimta nýtt bak m.a af því sem ég heimta í lífinu. Frekjan ég.

Annars gerði ég góðverk í gær :D JUBB komu hér sætar handboltastelpur að safna flöskum fyrir keppnisferðalagi og gaf ég þeim tvo stóra poka sem ég er búin að vera safna. Stelpan var svo ánægð greyjið, hálf vorkenndi henni... Man bara hvað það var leiðinlegt og erfitt að safna uppí keppnisferðirnar hérna forðum daga, man að ég píndi mömmu eitt sinn til að baka sem við svo seldum, síðan seldum við notuð föt í Kolaportinu og bárum út stöðvar 2 bæklinginn (muniði eftir honum?) Annars ætla ég að fara tussast af stað, var troðið inn hjá doksa og ætla að koma stelpunni til ömmu og afa fyrst.. l8r

Btw eigiði góðan dag, rigningin er ekki svo slæm

Er búin að vera fylgjast með umræðu á barnalandi í smá stund, ekki það að ég lesi þetta oft en maður fylgist með öðru auganu þar sem stundum koma sniðugar umræður þarna inn.

Stundum finnst mér fólk óþarflega grimmt á náungann, virðist ansi oft horft einungis frá einni hlið og þá sinni, eru auðvitað ansi margir sem hafa ALLTAF rétt fyrir sér og þeirra skoðun er sú eina.

Ætla að taka sem dæmi þrjár manneskjur á sama aldri, mig og tvær vinkonur mínar. Allar viðurkenndir öryrkjar en aðeins ein vinnur (ég) Sú fyrri er andlegur öryrki eftir áralanga misnotkun og hin vegna slyss, líkami hennar er í hönk og búin að vera í tvö ár. Ég er líkamlegur öryrki, þrjóskan er bara hinu sterkari svo ég er að vinna.

Andlegi öryrkinn fær 175.000 á mánuði frá tryggingum og er með tvö börn, eitt lán eftir fyrr sambúð og borgar leigu uppá 70.000- á sinn eigin bíl skuldlaust en greiðir ca. 10.000 á mánuði í bensín, 22.000 í leikskóla og 14.000 í gæslu fyrir eldra barnið. Um 30.000 í lánið og þá eru um 29.000 eftir til að lifa af mánuðinn, ef börnin þurfa til læknis o.s.frv. og eftir að taka inní læknisheimsókn aðra hvora viku hjá henni.

Líkamlegi öryrkinn á sína eigin íbúð og bíl og fær 109.000 á mánuði. Engin börn en þarf að fara til sjúkraþjálfara 3 í viku. Hún borgar um 12.000 í bensín á mánuði, hefur farið uppí 15.000, hún greiðir einnig 20.000 á mánuði í sjúkraþjálfarann. 70.000 fara í húsnæðislán og tryggingu á íbúðinni. 7.000 eftir til að lifa af á mánuði.

Ég er að vinna, mánaðarlaun fyrir skatt eru 175.000 og bý ég í íbúð skráða á foreldrana, er að greiða 60.000 í lánin mánaðarlega. Bíllinn er ekki á lánum en greiði ca. 10.000 í bensín á mánuði. Gæslan fyrir stelpuna er 16.000 á mánuði og maturinn í skólanum um 6.000. Ég þarf að mæta tvisvar í mánuði til læknis, sitthvor læknirinn og eru það 4-6000 sem ég greiði fyrir það, sem betur fer engin lyf en einstaka verkjalyf ;) þegar búið er að taka lánin mín, símareikning og annað þá á ég um 15.000 eftir til að lifa af mánuðinn... oftast, ef ég kemst í aukavinnu þá hækkar þetta aðeins - ef ég fæ barnagæslu.

Engin af okkur valdi þetta, svona er þetta bara.. ein datt niður stiga um vetur, var tryggð eins og hægt var en það hjálpaði ekkert og var gífurlega seinvirkt, tók aukalán til að hjálpa við að fleyta sér áfram og þegar hún fékk smá frá tryggingunum þá fór það bara uppí hitt lánið.. Hver vill lifa svona? Aldrei peningur, aldrei hægt að gera neitt.. og ég held að við séum síst verst staddar, hvaða kjaftæði er þetta alltaf að öryrkjar hafi það svo gott? Ég væri í svipuðum sporum ef ég væri á bótum en þá þyrfti ég líka að hanga heima allan daginn og hvað er gaman við það? Auk þess hefur maður sjénsinn á að fá launahækkun eða sækja um betri vinnu. Og að maður hefði aldrei átt að eiga þessi börn? Vil endilega að þetta fólk horfi í augun á dóttur minni og segji henni að ég hefði átt að eyða henni í stað þess að fæða hana. Hún var pillubarn en greinilega ætlað að koma akkurat þá.. og ekki sé ég eftir því.. fólk planar heldur ekki að verða einstætt, við höfðum það ágætt saman, en það var bara ekki meant to be.

Viðurkenni þó alveg að stundum hugsar maður útí þessa tíma, hvernig það var, hefði maður verið ánægðari með lífið ef við hefðum þraukað þetta? Einhvern veginn sé ég það ekki, hann er miklu ánægðari í dag held ég með núverandi konu, sem er alveg yndisleg. Hefði ég þraukað það með seinni sambýlismanni mínum, hefði ég verið ánægðari með lífið í dag? Pottþétt ekki, væri sjálfsagt andlegur aumingi auk þess að vera bakveik. Eini maðurinn sem ég hefði viljað virkilega hverfa ofan af jörðu, enþá hefði sonur hans þjáðst ásamt foreldrum hans meðan mér liði betur, og það er eitthvað sem maður óskar ekki börnum.

Er ég ánægð í dag? Meiri peningar myndu sjálfsagt hjálpa til en ég þarf ekki auð til þess að vera hamingjusöm með dóttlu, hún gleður mig og ég gleð hana.

• Kaffi-> check
• sokkar-> vúps
• Lýsi->check
• Morgunmatur->check
• Hundur út-> check
• Kisi og hundur mat->check

JÆJA, ætti ekkert að vera því til fyrirstöðu að tussast af stað... hef samt ekki getað ákveðið mig hvað ég ætla að baka.. ákveðin með heitaréttinn (mmmmm) en hvernig súkkulaði köku get ég ekki ákveðið. Langar bara að hafa þetta svona einfalt en það er hálferfitt þegar maður getur ekki ákveðið sig með NEITT. Svo er ég búin að fylla svefnherbergið mitt af þvotti svo ég sit uppi með að þurfa að ganga frá því áður en ég hendi tíkinni þangað inn meðan fólkið verður hérna. Enginn sem nennir að fá flykkið í fangið með heitan kaffibolla..

Flykkið er núna að passa barnið, liggur fyrir neðan og passar að kisan komi ekki nálægt. Eins gott auðvitað því þetta er ófreskja. Mjálmandi ófreskja.

Er heldur úldin, er reyndar enn á fyrsta kaffibolla svo vonin er ekki öll úti. Stefnan var tekin á tiltekt aldarinnar en eins og stemningin er hérna núna Þá mun það eitthvað ganga hægt. Vinkona 1 vill koma í kaffi eftir hálftíma og fá lánað kattabúrið mitt, datt ekki í hug að neita þar sem ekkert er sjálfsagðara en hún fái búrið mitt lánað, enda að sækja sér lítinn kettling. Skæruliðarnir hennar tveir mæta með auðvitað svo hér verður stríð þegar kærustuparið mætist (dóttir mín og sonur hennar) um daginn ákvað nefnilega dóttlan að hún ætlar að giftast öðrum vini sínum og á eftir að tilkynna núverandi það - hún hefur áhyggjur af því hvernig hann bregðist við. Vinkona 2 vill koma í kaffi seinnipartinn með nýja manninn - note- hann fannst á alræmisvefnum www.einkamal.is svo ég er svoldið spennt að skoða gripinn, var meirað segja að spá í að henda í skúffuköku or some... Vinkona 3 vantar aðstoð við ritgerð og er því búin að bjóða mér og dóttlu í mat, dóttla er mjög spennt, sonur vinkonu 3 á bæði Simpsons á playstation og svo er hann nýji kærastinn. Síðan er hún handviss um að bekkjarbróðir hennar sé skotin í henni, ýmis hints svona sem gefa það í skyn.

Greinilegt að ástarlíf dóttlu er mun flóknara en mitt. Ég pirrast bara yfir kynlífsleysi og nöldra þegar hann sinnir mér ekki nóg. Meirað segja búin að átta mig á því að ég ergi sjálfa mig meira á því ef kynlífið er í lamasessi heldur en ef ég fæ ekki nóg lovin. Átti heldur erfitt í gærkveldi t.d. ætlaði því að treata sjálfa mig með egginu yndislega, var svo trufluð þegar þetta var sem best með að kötturinn settist á koddan til að glápa á aðfarirnar, var ekki mest sexy sem ég hef upplifað enda fékk kisi að fara niðrá gólf. Læðan fær helst ekki að koma uppí rúm, þó ég vakni oftast með hana við andlitið að kúra gömluna, en þetta var NO GOOD. Þarf að koma henni í skilning um að þegar vípríngurinn er í gangi þá þýðir það stay away.

Getur einhver sagt mér afhverju ég er ekki staðin upp til að taka til?